ÇELEBİ SÜLEYMAN KAYA (KDS)

 

 

 

 

 

..... Şeyh Hazretleri buyurdu; “Benim kağıdımın üzerinde evvelâ nur husûle geliyor da ben öyle kasideleri yazıyorum”.

 

......Bir beytinde Hazreti Resûl (AS) için buyuruyor ki;

“Eğer vasfe cemâla şahida canan dikim iru dıkım iru.
Eğer bejim hezar Salan salân me aklu fikir fihetkâre”
Eğer bugün o sevgili, Habib’den (AS) bahsediyorsam da ne söyleyeyim ki. Değil bin sene, binlerce sene söylesem gene akıl ve fikir utanacaktır.

Çünkü gördüğümden daha sanki hiçbir şey söylememişim. Ne kadar vasfı anlatılsa onu tasvir edememiştir.

İşte hakikaten Allah-u Teâlâ’nın o büyük sevgilisi, büyük veli Şeyhimiz Levh-i mahfuz’a bakardı konuşurdu. Ona Allah-u Teâlâ’nın öyle varidatı vardı ki ilham-ı Rabbani kalbine gelirdi, söylerdi. Hazreti Resûl’den (AS) bir saniye dâhi ayrı değildi.

Bana bir gün anlattı. Cemaate de söylemişti birkaç kere;
“Oğlum, bazen üç ay, altı ay geçer devrin değiştiğini Hazreti Resûl’ün öbür dünya’ya intikal ettiğinden, Eshab-ı Kiram’ın aramızda olmadığından hiç haberim yok. Maddi ve manevi fikrim dâima biliyorum ki Hazreti Resûl’ün meclisindeyim, divanındayım. Sonra hatırıma bir şey gelir ki işte o da bir kabz oluyor. Yahu bu kadar zaman geçmiş yine kalbim, ruhum ayrı değil, fakat maddi fikrime de bu kadar geliyor.  Sonra o da gene yok oluyor.”

 

.....Çaçan anlattı; “Şeyhim dedim, bizim hatmeye ne kadar başka adamlar da geliyor. Onların elbiseleri kırmızıdır”. Şeyh dedi ki, “Onlar melaikedir”.

.....Şeyh hazretleri  başka şeyhe hiç benzemeyecek bir usulle aramızda idi. Bazen mütebessüm oluyordu, bize merhamet gözüyle bakıyordu. Kendisini hemen bizden, yani ayıramayacak kadar bir mahfiyetle, -tabi o mahfiyet Allah karşı- hatta bir gün, “Ben daha çok mütevazı olmak istiyorum ama artık daha aşağısına müsaade yok” dedi. Biz mesela o kıymeti bilmiyorduk, o sohbeti. Halbuki ne nimetti.

​

......Kendilerini hiçbir vakit göstermediler. O kadar teveccüh, o kadar tasarruf, o kadar nimet. Vallahi, Allah bilir Şeyh Hazretlerinin bir hatmesi yeryüzünde yoktu. Bütün Piranlar ve ceddi onunla beraberdi, Hz. Resul (as) onunla beraberdi.

 

.....Şeyh hazretleri son demine kadar, zamanına kadar, çok kere hasta olduğu halde de gene gelirdi hatmeye. Ama, “Oğlum, dünyanın tadı kalmamıştır. Ben gene vazifeliyim de burayı terk etmek istemiyorum. Fakat o kadar dünyada, bu işin ehli kalmamış ki, tadı kalmamış ki, manevi tadı yani, ehli kalmamış ki, diyorum ki odama çekileyim, hiç kimseyle de meşgul olmayayım. Ta ki Allah-u Teâlâ emanetini alsın. Dört müslüman beni götürsün” dedi. O kadar bizar olmuştu. O kadar halkın Allahı unutup da dünyaya bu sarılması meselesi. Zaten çoktan emretti, dedi ki; “Benim icazemi Hz.Şah (Kds) verdiği zaman, Hz.Şah (Kds) ile beraber Hz.Resul’ün (AS) Kubbeyi Hadra’ya dâhil olduk, her dört yâr da orada idi. Hz.Ebubekir, Ömer, Osman, Ali (RA). Hz.Ebubekir (RA) böyle baktı, “Ya evladım, zaten bir tane kalmış, o da senin kısmetindir” dedi. Evet. O, büyük derecede tarikatın mümessili. “Onu da sen al” dedi. Ben baktım o tarafta bir mısır fidesi, öyle fidanı. Bir tek koçan var üzerinde yalnız. Ben o koçanı zikirle nasıl böyle aldım,  kökünden koptu. “Maşallah” dedi.

​

 

..... KASİDE: MÜPTELA
Söyleşimin şivesine yüzlerce saf melekler bir hoş olur.
Yârin gözüyüm ve diliyim, laubali meşrepliyim.

Aklın sırrıyım, mestin mestiyim. Kendimden söylemiyorum,
Göz açıp kapamada nüktedanım, laubali meşrebim.

Mestlerin mestiyim, gönülden hudutsuz aşıkım,
Sözden ve dilden de kesilmişim, yani ben söylemiyorum, laubali meşrepliyim.

Meşrebim hiç kimseye yani laubali bağımsız, ondan yüksek yok ki, meşrebim hiç kimseye, hiçbir zamana bağlı değil, Allah nasıl isterse öyle tasarrufta.

KASİDE: DİLBER ELİNDE GÖNÜL
Pirler ve gençlerin Nergiziyim. Şah Ceyla’nın elindeki çiçeğim (Hz. Resül (AS))

Bu ne kadar büyük ve mühimdir, yani yüzlerce abid, yüzlerce zakir, yüzlerce şeyh, hakikaten inlemekle, yüz sürmekle, ta ki o kapının yakını olabilmişlerdir. Değil ona vasıl olmak, o kapının yakını olması. Hz. Şeyh (Kds), “Onun elindeki çiçeğim” diyor.

 

Şeyhlerin ve güzellerin nuruyum. Kâmiller makamındayım.
Hayret makamındayım, Vahdet nuru ile tutuştum, Vuslat hazinelerine erdim.
La vela illa vela, Vahdet makamındayım, inslerin ve cinlerin ve genel herkesin Şeyhiyim. Rehberim Şahı Pir Hüsameddin’dir.

Ben tabakatül ula’dayım, hazineler tabakasındayım. Bana ne sırlar sırrından işaretler gelir, ne acayip feyzler feyzi gelir, ne acayip vilayet bahri gelir,
Ne cevherler hazineleri gelir, ne sırlar sırrı gelir. Ben güzelliğin ta sonundayım, bize ne nihayet neş’enin denizi gelir.

Ceddim Hz. Resul gelir (as). İlmim kalp ilmidir, kâmiller ilmidir, onun mecrasından gelir.

Bunun daha ötesi var mı?

Nasıl bir ilahi  ilim ve büyük vilayet ki,

Divan-ı İrfan’dan:

Bana ledün ilminin en yükseğini, gayplerin bütün zerrelerinin keşfini, en kuvvetli engelleyici perdeleri yırtan Hz. Şahı Pir hepsini idrakime vererek ehadiyet güneşini gösterdi, gönülden secde ettim.

Yine Divan-ı İrfandan;
Nokta ve hat ilminden esma ve ebcet ilminden hikmet pirim ceddim İmam-ı Ali’dir. O bana noktayı, yani Kuran-ı Kerim’in bütün manasını verdi.

Hz. Şeyhin vücudunun Kuran-ı Kerim olduğunu İhsan Yolunda yazmıştık. Hadis-i Şerifte, “İnsan-ı Kâmil ve Kur’an ikizdirler” buyurmuştur. Allah, Allah, Allah (Celle Celalühu).

Hz. Şah o kadar halife kaldırdı o kadar. Dedi ki, “Sen benim iftiharımsın. Yarın kıyamette Hz. Resul (as) bana soracak ki; "Ali, biz sana o kadar nimet verdik. O dünyadan bize ne getirdin?" Seni göstereceğim. Ben seninle iftihar ederim”.

​

--------

Naibi olarak seçtiği Çelebi Süleyman Kaya Hazretlerinin hilafeti için Şeyh Şurahbil'e emir vererek icazenin şu şekilde yazılmasını buyurdular:

"... Süleyman Kaya'yı, Nakşi ve Kadiri Tarikatlarından mezun ettim. Benim halifemdir. Onun hatme-i şerifi, benim hatmemdir, onun zikir halkası, benim zikir halkamdır..."

​

Çelebi Süleyman Kaya Hz.nin Seyyid Kadri Hz. için yazdığı bir dörtlük:

​

“Aynı Hakikatı Şah Muhammed Ali Hüsameddin,
Merdi Hüda Seyyid Muhammed Kadri Hazin
Nim nigehi nur doldurur, asumanı zemin
Hakka erdirir yarı Rahmetellilâlemin”.

 

Açıklama:

Şeyhimiz Seyyid Muhammed Kadri’nin hakikati aynen, o büyük sultan, büyük şeyh (şeyhler, şeyhi hakikaten) Şah Ali Hüsameddin’in hakikati,

“Merdi hüda”
Allah-u Tealâ’ya öyle Vâsıl olmuş, hem bir serbestiyetle. Allah adamı olmuş, Seyyid Muhammed Kadri Hazin.
“Nim nigehi”
Yarım bakışı, gökleri ve yeri nur ile doldurur

Hakka erdirir yarı Rahmetellilâlemin”.